تبلت گلکسی ویو یک دستگاه دوست‌داشتنی برای تماشای فیلم است. البته باید در همین ابتدا به این موضوع دامن بزنیم که ویو از نمایشگر باکیفیت و شارپی برخوردار نیست. این دستگاه به یک نمایشگر غول‌آسای 18.4 اینچی با کیفیت Full HD مجهز شده و زوایای دید مطلوبی دارد. بنابراین خبری از نمایشگرهای رتینا یا 4K در این تبلت نیست. البته به نظر می‌رسد که سامسونگ برای استفاده از وضوح تصویر FHD در این تبلت دلایل قانع‌کننده‌ای داشته. نخست، مسئله‌ی شارژدهی تبلت است. گلکسی ویو با باتری 5700 میلی‌آمپر ساعتی‌اش می‌تواند هشت ساعت به پخش ویدئو بپردازد. حال تصویر کنید که سامسونگ از رزولوشن بالاتری برای نمایشگر این تبلت استفاده می‌کرد. مسلما در این صورت، میزان شارژدهی آن کمتر از وضع کنونی می‌بود. دلیل دیگر سامسونگ برای عدم استفاده از دقت‌تصویر 4K در این تبلت را می‌توان در این موضوع دانست که بیشتر برنامه‌ها و محتواهای اکوسیستم اندروید برای نمایشگرهای Full HD طراحی و شخصی‌سازی شده‌اند. ازآنجا که گلکسی ویو برای اجرای بازی‌ها و برنامه‌های سنگین طراحی نشده، سامسونگ از سخت‌افزار قدرتمندی برای این محصول استفاده نکرده است. این دستگاه به تراشه‌ی اگزینوس 7580، یک پردازنده‌ی هشت هسته‌ای با سرعت 1.6 گیگاهرتز و دو گیگابایت حافظه‌ی رم مجهز شده. اندروید لالی پاپ (نسخه‌ی 5.1) به نرمی و روانی در این تبلت اجرا می‌شود. البته سامسونگ از نسخه‌ی نسبتا قدیمی رابط‌کاربری تاچ‌ویز برای این تبلت در نظر گرفته. گلکسی ویو علاوه بر نسخه‌ی پایه‌ی WiFi در نسخه‌ی LTE نیز تولیدشده. همچنین این دستگاه در دو حافظه‌ی 32 و 64 گیگابایتی در اختیار کاربران قرار خواهد گرفت و امکان افزایش حافظه به‌وسیله‌ی کارت microSD در این تبلت وجود دارد. جدای از این حرف‌ها، گلکسی ویو به گونه‌ای طراحی‌شده تا حمل‌ونقل آسانی داشته باشد. روی پایه‌ی نگه‌دارنده‌ی این تبلت، یک دسته تعبیه شده که به‌وسیله‌ی آن کاربر می‌تواند تبلت را مانند یک چمدان از جایی به جای دیگر جابجا کند! مسلما تماشای ویدئو و برنامه‌های تلویزیونی در تبلت گلکسی ویو سامسونگ، جذاب‌تر از هر تبلت دیگری خواهد بود. علاوه بر این، کاربران می‌توانند حتی به‌صورت گروهی، به تماشای محتواهای مورد علاقه‌ی خود با این تبلت بپردازند. کاری که شاید تا پیش‌ازاین با تبلت‌های کوچک‌تر امکان‌پذیر نبود. در نهایت با ویژگی‌ها و مشخصاتی که تبلت گلکسی ویو سامسونگ دارد، می‌توان آن را «تبلت خانواده» دانست.